Marcel Canoy schrijft op dit moment een middelbare schoolboek over economie met econoom Lans Bovenberg, is columnist van het Financiëele Dagblad (elke maandag) en is lid van de adviescommissie Pakket van Zorginstituut Nederland. Daarvoor was hij onder meer hoofdeconoom van Ecorys, hoogleraar zorgeconomie, adviseur in de denktank van Europese Commissie voorzitter Barroso en werkte hij bij het Centraal Planbureau.
Ik ken mezelf pas goed door de spiegel van mijn zoon, die nu 14 is en qua karakter opvallende gelijkenissen met zijn vader vertoont. Strikt gezien heeft hij diagnose adhd, maar dat betekent weinig, geen medicijnen, gewoon fluitend op gymnasium en met een beetje sturing tamelijk probleemloos. Een positieve bijwerking (maar toegegeven niet altijd) is dat de Canoytjes altijd eerst zelf bedenken wat ze van iets vinden voor dat ze zich bekommeren om wat anderen ervan vinden. Dat levert wel eens vermoeiende taferelen op, maar denk even aan de plus. Zonder ‘idioten’ als nep-aspergers en pseudo-adhd-ers liepen we nu nog in berenvellen rond. Iedereen doet ‘go with the flow’ en de rivier eindigt weer – oh wonder oh toeval – in de zee. Hoera. En als je er ook nog in slaagt op een zeker moment te snappen dat er situaties zijn waarin het wel slim is even een pas op de plaats te doen en te kijken wat anderen vinden, dan is het helemaal mooi. Dat noemen ze wel volwassen worden. Bij mij heeft het een jaar of vijftig geduurd (hoewel mijn vrouw er nog niet helemaal uit is of het proces is voltooid).
Een ander vreemd bijverschijnsel is snelheid. Ze zeggen van ons wel eens dat we snel afgeleid zijn. Is ook zo. Maar niet altijd. Als ik focus doe ik dingen minimaal twee tot drie keer zo snel dan anderen, met behoud van kwaliteit. Tegenover het ‘gezeur’ over afgeleid zijn, staan evenveel bewonderingen over ‘frappante snelheid’. Zo ben ik professioneel columnist. Als ik in vorm ben en me een beetje kwaad maak kan ik in een uurtje een volwaardige column schrijven waar de meesten minimaal een halve dag nodig hebben. Ik schrijf minstens één keer per week een column. Waar haal je de inspiratie vandaan elke week weer? Dat is de meest gestelde vraag. Domme vraag. Hoezo inspiratie? Ik moet altijd schrappen omdat ik teveel onderwerpen heb. Elk nadeel hep zu voordeel.